بیانیه زنان و مادران شهر لیوکند در مورد رویدادهای ورشو: از خیانت به وطن دست بردارید!

“در ادبیات شفاهی مردم تاجیک نگاشته ای موجود است به این معنی: “هر کسی از گذشته خود عبرت نمی‌گیرد، انسان نیست”. واقعا، برخی انسانها را غنجایش خاطره‌اشان آن قدر محدود است، که همه چیز را زود به باد فراموشی می‌دهند. حتی بدترین گناه، سنگینترین خیانت و خونبارترین روزها را…وگرنه کدام مردی بعد از قدرت‌طلبی و تفرقه‌اندازی و خیانت های پی در پی به وطن باز در روزهای برگزاری نشست سازمان امنیت و همکاری اروپا در ورشو در نزد ملت و خلقیت های بیگانه آبروی دولت و ملت خویش را پست می‌زند؟”. این گفته‌ها از بیانیه زنان شهر لیوکند وابسته به رویداد‌های در ورشو اقتباس شده‌اند. در ادامه‌ بیانیه چنین آمده است:

به روی پوست خیلی غفس از بی‌شرمی و بی‌حیای باید کشید، تا وطن و ملت خود را بفروشی و آبرو و نفوذ آن را پیش جامعه جهانی زیر سؤال گذاری. محمد حجازی خیلی بمورد گفته است، که لایق اندیشه کردن است: “فداکاران و جانبازان سیاسی بیشتر آنهای هستند، که مقصود را نفهمیده‌اند”.

رویداد‌های در ورشو اتفاق افتاده را ما، زنان و مادران شهر لیوکنت از صحیفه‌های اجتماعی تماشا کرده، بار دیگر باوری حاصل نمودیم، که اعضای گروه های مخالفین تاجیک، این خیانتکاران سروپاگمکرده هر واقعه و هر واسطه‌ای را برای ادامه‌ اعمال روباهانه خویش استفاده می‌نمایند. این رفتار مکارانه و اغواانگیزانه برای آنها عادت شده است، ولی چون همیشگی مانند بوغ آب در هوا ناپدید خواهد شد. اینها مثل همیشگی اثبات کردن می‌خواهند، که در تاجیکستان حقوق و آزادی های انسان رعایت نمی‌شوند. می‌خواهند با این راه اعضای حزب نهضت را، که برخی از آنها با جرم اعمال تروریستی و برخی برای اغواگری و تفرقه‌انگیزی زندانی شده‌اند، آزاد نمایند. شاید آزاد کردن هم‌مسلکان برای آنها بهانه‌ای بیش نباشد. آری، بهانه متهم ساختن تاجیکستان به زیر پا شدن حقوق انسان می‌باشد.

ولی آنها باید دانند، که قبل از چنین دعوای را پیش آوردن یک بار به چهره خود نظر ‌کنند، کرا می‌بینند؟ گریبان خود را بوی کنند، که چه بوی دارد؟ در چهره شما آثار تهی‌مغزی و حسادت سایه انداخته است. از شما بوی بخل و بخیلی، دروغ و بهتان می‌آید. ما، مادران به شما مراجعت کرده می‌گوییم: قبل از آن، که کسی را، ساختاری را، دولتی را متهم به گناهی سازید، باید اندیشه کنید، که برای این ملت و دولت چه کرده‌اید؟ زمانی، که پیشوای معظم ملتمان برای صلح و وحدت مبارزه می‌بردند، وقتی که برای برگردانیدن فراریان تاجیک چاره می‌جستند، لحظه‌های، که با هدایت های سازنده و اعمال بنیادکارانه به زخم های این ملت دوا می‌شدند، کجا بودید؟ از دستتان چه می‌آمد؟ البته، که بجز تهمت و بدگوی و تفرقه‌اندازی چیز دیگر نه.

بر اساس قانون اساسی جمهوری تاجیکستان انسان ارزش عالی به شمار رفته، تمام حقوق و آزادی های او از طرف دولت کفالت داده می‌شود. هر نفری، که در چارچوب قانون فعالیتش را به راه می‌ماند، از تمامی آزادی ها برخوردار است. همه آن تغییرات و پیشرفت های، که در تمامب عرصه های کشور مشاهده می شوند، به خاطر بهبود زندگی مردم است. در ظرف 27 سال سطح زندگی هر خانواده تاجیک به طور چشم‌رس رشد کرده و بالا رفت. از همه مهم، ملت تاجیک به عنوان ملت صلح پرور و تمدن آفر معرفی گردید.

برای این حقیقت را پذیرفتن تاجیکستان امروزه را با 27 سال مقدم، که با عیب شما و شما برین ها آن زمان آغوشته خاک و خون گشته بود، قیاس کردن کافیست. روزی نیست، که توسط رسانه‌ها خبری در باره مورد بهره برداری قرار دادن ساختمان مهم دولتی و فرهنگی و اجتماعی پخش نشود. ما، مادران و همه تاجیکستانیان از سیاست امروز دولت و حکومت راضی هستیم و شکرگذار. بجز شما، که از بخل و حسد و کینه می‌سوزید و درمیگیرید. خود را چون مرغ پاسوخته به هر در می‌زنید. زیرا این همه آبادکاری ها خلاف نقشه‌های طرحریزیشده شما و خواجگانتان است.

اصلا کسی را، که در ضمیرش بین سیاه و سفید احساس فرق گذاشتن نباشد، با هزاران گفتن افکارش تغییر نمی‌یابد. ولی با این همه به “این انگشتان ششم در پنجه ملت” مراجعت کرده می‌گویم: از خیانت به وطن دست بردارید. این اعمال شایسته هیچ وطندار نیست. در هیچ گوشه جهان برای خود وطن ساخته نمی‌توانید. در خاطر داشته باشید، حکومت جمهوری تاجیکستان با آن سیاست انسان‌پرورانه‌ای، که دارد، حاضر است گناه آنهای را، که از ناآگاهی به دام گروه های تندگرای و تفرقه‌انداز افتاده‌اند، عفو کند. جای بنشینید و سر کردارهای خود اندیشه نمایید. تلاش کنید، تا بفهمید، که از این بازی های پس‌پردگی و طرحریزیشده به سود کیست؟