“اراده رئیس جمهور جمهوری تاجیکستان از دفاع همتباران خود قظعی است”. پروفسور عبدالنبی ستارزاده در زمینه بیانیه رئیس جمهور جمهوری تاجیکستان در مورد وضعیت افغانستان

دوشنبه، 07.09.2021 /”خاور”/. همانطور که پیشتر اطلاع داده شده بود، امامعلی رحمان، رئیس جمهور جمهوری تاجیکستان، پیشوای ملت در دیدار خود با شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه پاکستان در دوشنبه در 25 اوت پیشنهادی برای حمایت از حقوق تاجیک ها و اقلیت های ملی ارائه کردند. این اظهارات رئیس جمهور کشورمان باعث اجماع و همدلی گسترده در سراسر تاجیکستان و خارج از آن شده است.
بویژه، معاون سابق وزیر امور خارجه جمهوری تاجیکستان، دکترای فلسفه، پروفسور عبدالنبی ستارزاده در 6 سپتامبر در فیس بوک نوشت:
– بیانیه فوق العاده امامعلی رحمان، رئیس جمهور جمهوری تاجیکستان در مورد وضعیت کنونی افغانستان در دیدار وی با شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه پاکستان که با واکنش های داخلی و خارجی مشهود است، برای بسیاری از جمله سیاستمداران و کارشناسان شگفت آور است.
زیرا آنها به این واقعیت عادت کرده بودند که جمهوری تاجیکستان سالها در سیاست خارجی خود با جمهوری اسلامی افغانستان، علیرغم این واقعیت که دولت های این کشور آشکارا سیاست پشتونیسم را دنبال می کردند و موقعیت اجتماعی تاجیکها، زبان و فرهنگ را محدود می کردند، قدرت های سیاسی و نظامی آنهارا از صحنه عمل حذف یا مورد ترور قرار می دادند، اما به منظور حفظ نگرش همسایگی تحمل می کرد.

اما در حقیقت، جمهوری تاجیکستان از همان ابتدا نگرش خود را نسبت به جمهوری اسلامی افغانستان با در نظر گرفتن چندین عامل مهم از جمله این واقعیت که تاجیک ها در این کشور زندگی می کنند که تقریبا نیمی از جمعیت آن را تشکیل می دهند، در نظر گرفته است. تاریخ ملت ما، مانند هرات، بلخ و سیستان، به طور واضح و دقیق نقاط مشترک تاریخی، سیاسی، مذهبی، فرهنگی، زبانی و سایر موارد را مشخص کرده است. در عین حال، به جز ایران و ازبکستان، به هیچ کشور دیگری در جهان چنین امتیازات منحصر به فردی در سیاست خارجی جمهوری مستقل تاجیکستان داده نشده است. این استثنا در مفهوم سیاست خارجی جمهوری تاجیکستان (24 سپتامبر 2002) […] به وضوح بیان شده است.
به ویژه تاکید شد که “جمهوری تاجیکستان علاقه مند به تشکیل یک دولت همه شمول بر اساس سیاسی و قومی در آینده است.”
واقعیت دیگر اینکه افغانستان همیشه در سیاست خارجی جمهوری تاجیکستان از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و همواره در مرکز توجه رئیس جمهور و دولت تاجیکستان بوده است. این است که قبل از حوادث تلخ 11 سپتامبر 2001 در نیو یورک سازمان ملل متحد و دیگر سازمان های بین المللی و منطقه ای با نفوذ مکررا تلاش کرده اند که توجه جهان را به تهدیدها و خطرات ناشی از رژیم طالبان از جمله گسترش تروریسم و ​​قاچاق مواد مخدر، افراط گرایی مذهبی و غیره جلب کنند. اما متاسفانه جامعه بین المللی نسبت به این تهدیدها و خطرات بی تفاوت بود. ما راضی هستیم که خود زندگی درستی سیاست خارجی جمهوری تاجیکستان در قبال افغانستان را ثابت کرده است و بعدها بسیاری از نمایندگان سازمانهای بین المللی و منطقه ای و کشورهای خارجی به این “گناه” اعتراف کردند. به عنوان مثال، سفیر نروژ در سازمان امنیت و همکاری اروپا، آقای کای ادی، در این زمینه اظهار داشت که “اکنون باید مشخص شود چه کسی به چه کسی پیوسته است؟ تاجیکستان یکی از اعضای اتحادیه بین المللی یا اتحادیه تاجیکستان بوده است که بیش از هفت سال است با تروریسم و ​​تمام تهدیدها و خطرات ناشی از افغانستان مبارزه می کند. دقیق تر، این ما هستیم که به تاجیک ها پیوسته ایم”.

لازم به ذکر است که جمهوری تاجیکستان اقدام به تاسیس اتحادیه مشترک المنافع کشورهای مستقل (تاجیکستان، افغانستان و ایران) کرد و در چارچوب این سازمان طرفین توافق کردند که یک تلویزیون مشترک ایجاد و فعال کنند. متاسفانه تعصب زبانی که در آن زمان در دولت افغانستان وجود داشت، همراه با زبان فارسی (تاجیکی) مانع از اجرای آن شد.
بنابراین، نکات اصلی بیانیه رئیس جمهور تاجیکستان امامعلی رحمان در 25 اوت در مورد وضعیت فعلی افغانستان که به نظر بسیاری از سیاستمداران و کارشناسان داخلی و خارجی، همه از دل و متن سیاست کشور ما نسبت به افغانستان نشات می گیرد:
1. ایجاد یک دولت فراگیر با مشارکت همه اقوام ساکن در کشور از جمله تاجیک ها که بیش از 46 درصد را تشکیل می دهند.
2. تاجیک ها باید جایگاه شایسته خود را در دولت آینده افغانستان بگیرند.
3. ساختار دولت آینده در افغانستان باید با همه پرسی و با در نظر گرفتن موقعیت همه ساکنان آن تعیین شود.
4. تاجیکستان هیچ دولتی را که از طریق ستم، آزار و اذیت و بدون در نظر گرفتن موقعیت همه مردم و ملت های افغانستان تشکیل شود، به رسمیت نمی شناسد.
5. تاجیکستان از جامعه بین المللی می خواهد تا برای تضمین صلح و ثبات در افغانستان و تسهیل مذاکرات از طریق تثبیت وضعیت دشوار سیاسی و امنیتی در این کشور، اقدامات فوری انجام دهند. در غیر این صورت، بی طرفی جامعه بین المللی منجر به وضعیت دشوار در افغانستان و آغاز یک جنگ داخلی طولانی می شود.
به نظر ما دلایل چنین اظهار نظر قاطع و علنی رئیس جمهور جمهوری تاجیکستان در مورد وضعیت کنونی افغانستان ممکن است این باشد:
1. تصرف افغانستان توسط گروه افراطی و ناسیونالیست طالبان که توسط دولت تکقومیی “سه نفری” غنی خائن و متحدانش تاسیس شد. این امر با اعتراف اشرف غنی پس از فرار وی در حضور 50 نفر از هموطنانش در دبی تایید می شود. این خیانتکار بی آبرو با غرور جاهلانه ای گفت: “کاری که من کردم، نه امان الله خان، نه داوود خان و نه دکتر نجیب نتوانستند انجام دهند! به همین دلیل است که من با مهارت و خرد تمام زمین را از پامیر به تورغندی، از اسلام قلعه به ترکم، از نورستان تا کابل، قندهار، غزنی، بامیان و ارزگان به صاحبان اصلی آنها و نه با دست خالی، بلکه با تقسیمات، تحویل دادم. نوشابه نبود! من دور اول ریاست جمهوری را می خواستم، اما وقت نداشتم. دور دوم، با چند همفکر دیگر مانند محب صاحب، فضلی صاحب، داوودزی صاحب، استونیکزای صاحب و دیگران، تصمیم گرفتم از شر شرارت شمال – رشید دوستم، تاجیک و ازبک تنها یک راه وجود داشت و آن حضور فاتحان طالبان بود”.
2. ادامه سیاست ناسیونالیستی و ضد تاجیکی تحریک طالبان در زمان اشغال شمال افغانستان؛
3. امتناع طالبان از تشکیل دولت موقت با مشارکت گسترده سایر نیروهای سیاسی و قصد ایجاد امارت اسلامی؛
4. آغاز جنگ طالبان در پنجشیر با جبهه مقاومت ملی افغانستان به رهبری امیر جوان احمد مسعود – فرزند شهید احمد شاه مسعود که با رئیس جمهور محترم تاجیکستان دوستی و همکاری برادرانه داشت؛
5. درک همبستگی و حمایت برخی از کشورهای منطقه و جهان. تصادفی نیست که سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در یکاترینبورگ در 2 سپتامبر، ضمن روشن شدن موضع کشورش در جبهه مقاومت ملی در برابر طالبان در دره پنجشیر، تاکید کرد که “تاجیکستان می تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند. زیرا مهر اصلی نیروهای مقاومت در پنجشیر تاجیکان افغانستان هستند”.
در همان روز، به ابتکار شارل میشل، رئیس شورای اروپا و امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه  با رئیس جمهور تاجیکستان تماس تلفنی انجام دادند. دبیرکل سازمان ملل متحد در ملاقات با نمایندگان “پنج” کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد در 31 اوت همچنین بر لزوم ایجاد یک دولت همه شمول در افغانستان تاکید کرد که این امر امیدواری ما را نسبت به موقعیت رهبر تاجیکستان در جامعه جهانی حمایت خواهد شد.
واکنش مغرضانه حکمتیار حکیم به اظهارات رئیس جمهور محترم تاجیکستان، جناب امامالی رحمان، مورخ 25 اوت، به دلیل ماهیت ضد تاجیکی و ضدفارسی وی است و نه عقل سلیم وی. این بود که او با دولت پروفسور برهان الدین ربانی و احمدشاه مسعود تنها به دلیل تاجیک بودن آنها جنگید. و همه اینها در ازای نجات او از مرگ احمدشاه مسعود در آن زمان و مقامات تاجیکی یکبار او را از شر طالبان در امان داشتند.

انتشار دو فرمان رئیس جمهور تاجیکستان مبنی بر اعطای پروفسور برهان الدین ربانی رئیس جمهور وقت جمهوری اسلامی افغانستان و وزیر دفاع وقت، احمدشاه مسعود، قهرمان ملی افغانستان با مدل اسماعیل سامانی درجه 1 و درجه دوم در 2 سپتامبر و دو هشدار وی:
الف) در مورد قطع برق در تمام نقاط افغانستان؛
ب) اعزام نیروهای ویژه در صورت قطع برق شبانه و ثبت نام هر پاکستانی در میان اسرای طالبان
عزم رئیس جمهور تاجیکستان برای دفاع از جان و مال هموطنانش در افغانستان و منافع ملی آنها بر این امر اثبات می شود.
چنین سیاستی و حمایت از حقوق قانونی هموطنان ما در کشور همسایه در شرایط کنونی، زمانی که طالبان با تمام نیروها و توان خود به پنجشیر حمله می کنند و موضوع عدم حضور مردم تاجیک کاملا درست و به موقع است. ..
برای جناب امامالی رحمان، رئیس جمهور محترم تاجیکستان  آرزوی موفقیت در حفظ حقوق تاجیک ها در سراسر جهان داریم!