Изҳороти Президенти Ҷумҳурии Беларус А.Лукашенко барои матбуот аз рӯи натиҷаи гуфтушуниди Тоҷикистону Беларус

Дӯстони Мӯҳтарам!Мӯҳтарам Эмомалӣ  Шарифович, Пеш  аз  ҳама  ба  Шумо  барои  он  меҳмоннавозӣ, он суруру эҳтироме, ки ҳайати  Беларусро  бо  он пазироӣ  менамоед, изҳори ташаккур  мекунам. Робитаи  байни  мо  дар  сатҳи олӣ мунтазам   сурат  мегирад. Мо  ҳаргиз  масъалаҳои  ҳалнашуда  надоштем ва  ман  хеле умедвораму  бовар  дорам, ки байни  мо ҳаргиз  мухолифат  набуд ва нахоҳад  шуд,  мо  дар  ҳамаи   созмонҳои  байналмилалӣ,  дар  ҳамаи  форумҳои  ҷаҳонӣ ҳамеша  якдигарро  дастгирӣ  мекардем,  дастгирӣ мекунем ва  дастгирӣ  хоҳем  кард.Имрӯз,  байни  мо  аз рӯи  ҳамаи  самтҳои   ҳамкориамон  ва аз  рӯи  тамоми  маҷмӯи  рӯзномаи   байналмилалӣ  гуфтушуниди   навбатии   муфассалу   амалӣ сурат  гирифт. Тавре  Президент иброз  доштанд,  мо  дар  чаҳорчӯбаи  Созмони  Милали Муттаҳид,  Созмони  амнияту  ҳамкорӣ  дар  Аврупо,  СҲШ, Созмони  ҳамкории  исломӣ  ва иттиҳодияҳои ҳамгироӣ  дар  фазои  пасошӯравӣ,  ИДМ, Иттиҳоди  иқтисодии   Аврупо ва  Осиё, САҲА фаъолона  ҳамкорӣ  менамоем. Суръати  мусбати  муносибатҳои мутақобилаи  тиҷоратию  иқтисодиамон далели   равшани   самарабахшии  ҳамкории  байни   Беларус ва  Тоҷикистон  мебошад. Аз  рӯи  натиҷаи  соли  2010  муомилоти  моли  байни   кишварҳоямон  нисбат ба  соли  2000 —  ум  нӯҳ  маротиба   афзуд. Мо  аслан умуман  байни  худ  тиҷорат  надоштем. Дар  он  вақт бо  Тоҷикистон  роҳандозӣ  намудани  тиҷорат  басо  мураккаб  буд. Дар  он  замон  мо бар  асари  мавқеи  базе  ҳамсояҳо  дучори  вазъияти басо  мураккаб  гарндидем. Агар  сидқан  бигӯем,  шояд   шумо  медонед, ки  мо  бо  Эмомалӣ  Шарифович  дӯстем ва  мо  бисёр  проблемаҳоро ҳамеша басо  ошкоро мавриди  муҳокима қарор  медодем.  Ва  фикр  рондан  бароям ҳатто  даҳшатовар  буд ва  ман  ҳар  гоҳ  чунин  мегуфтам: «Намедонам, ки  ту аз ин  ҳолати  вазнин чӣ  тавр  мебароӣ ?».    Дирӯз Сарвазир  маро истиқбол  намуда ва он  чизе, ки  ӯ  дар  роҳи  сӯйи  қароргоҳам бароям  нақл  кард, маро  ба  ҳайрат  овард ва  ман ҳатто бовар  накардам, то  он  даме, ки  Эмомалӣ  Шарифович харитаро  бароям  оварда,  роҳҳои  бунёдшударо  нишон  дод, ҳолати чӣ тавр кушода шудани ҷаноҳи ҷанубии Тоҷикистон  ва  нақшаҳои  инфрасохториро  ба  ман  намоиш  дод. Ман  барои  дӯстам ва  барои  ҳамаи   халқи  дӯсти  тоҷик  аз таҳти  дил  шод  гардидам.Шумо  аз  чунин  вазъияте раҳо  гардидаед, ки  ба худ тасаввур  намудани  роҳи  умуман баромадан  аз  он  душвор  аст. Он давраҳоеро ҳанӯз  дар  хотир  дорам, ки Елсин  президенти  Русия  буд, дар  хотир  дорам, ки  вақте  сабзавоту мева ва  маҳсулоти  дигари  Шумо  талаф  мешуд,  Эмомалӣ  Шарифович гап он тараф  истад,  балки  дарду  ҳастарашро бо садои баланд аз умқи  қалб  мебаровард. Дар  он вақт шумо, дар  сурате, ки  мардум  истеҳсол  менамуду, истифодаи  маҳсулот имконнопазир  буд,  онро   бо  сабабҳои  муайян  ба  хориҷ  бароварда  наметавонистед,  гарчи  талабот  ба  он  дар  ҷаҳон  хеле  зиёд  буд. Имрӯз  он  вазъият вуҷуд  надорад ва  вақте  ман  аз  телевизион  мешунавам, ки   имсол  шумо  ҳосили  мислаш  диданашудаи  пахтаро  ба даст  овардаед,  шумо  сабзавоту  мева  доред, шумо меваю  сазавотро  бо  миллионҳо маблағ ба  хориҷа  мебароред,  шумо  имрӯз  проблемаи  фурӯши маҳсулоти  худро  надоред, мо барои  шумо  аз  таҳти  дил  шод  мегардем  ва  ман  мехоҳам бори  дигар  қайд  намоям, ки  дар  ҷаҳон  барои тоҷикон  аз  белорусҳо  дида  халқи  самимонатарине  нест,  зеро  мо,  монанди  шумо,  ҳама чизро  бо  дасти  худ,  бо  меҳнати  худ тавлид  ва истихроҷ менамоем. Худованд моро  бо  захираҳои  табииӣ ва  бо  халқи  меҳнатдӯсту  таҳаммулпазир  мукофотонидааст. Ва  мо ҳамаи  душвориҳоро  паси  сар  кардем,  ман  бо тамоми  вуҷудам  ҳис  мекунам,  вазъиятро  хуб  медонам,  медонам, ки  Тоҷикистон  чи  тавр  рушду  тараққӣ  меёбад,  ман  ба  шумо  мегӯям, ки  баъди  5  сол ҳамаи  он  проблемаҳоеро, ки  шояд  имрӯз   дошта бошед,  фаромӯш  хоҳед  кард. Мо  аз  ин  хеле  шодем. Мо қалбан  фикр  мекунем, ки дар  амри ин душвориҳо  шояд  камтар  кӯмак  карда  бошем,  шояд  ба  дараҷае  кӯмак  накарда  бошем, ки,  бояд  мекардем, вале кӯмак  кардем. Техникаи  мо, мутахассисони  мо, одамони мо,  ва  имрӯз  мо  тасмим  гирифтем, ки Комиссияи  байниҳукуматии  Тоҷикистону  Беларусро  вазирони  кишоварзӣ  сарварӣ  намоянд, зеро онҳо на  фақат  дар  амри ба  шумо  фиристодани техникаи  кишоварзиамон,   на  фақат  дар  боби  алюминий,  сабзавоту  маҳсулот  ва  пахтаи  шуморо  харид кардани ҷумҳурии  мо назар  ба  дигарон  дида, корҳои   бештареро  анҷом  медиҳанд.Тавре Вазири  кишоварзӣ  арз  намуд,  имрӯз  ҳам  мутахассисони  шумо  дар  Беларус   кор  мекунанд. шумо,  аз ҷумла,  ҳам  дар  бахши  кишоварзӣ  ва  ҳам  дар  бахши  саноат масоили   муҳимро  ҳал  намуда,  ба  соҳаҳои  илмталаб  машғул  мешавед. Мо  тайёрем, ки  дар  ин  боб  ба  шумо  низ  кӯмак  кунем,  тавре ки  шумо  ҳамеша  ба  мо кӯмак  мекардед  ва  кӯмак  мекунед. Мо  аз рӯи  ҳамаи  масъалаҳо мувофиқа  намудем,  аз ин  пеш  Президент  дар  ин  бора  иброз  доштанд. Мо  ба  шумо  техникаи  хушсифату  нисбат  арзонро  мефиристем,  дар  кишвари  шумо  корхонаи  муштарак   бунёд  мекунем. Эмомалӣ  Шарифович  пешниҳод  намуд, ки  дар  ҷануби  кишвар корхонаи тракторсозӣ барои тавлиди  моделҳои  муайяни  тракторҳо  бунёд  карда  шавад. Мо  дар  ин ҷо  барои  шумо  комбайнҳои ғалладаравро  васл  мекунем,  қисмҳои техникаи  кишоварзиро  дар кишвари  шумо  тавлид  менамоем,  то  ки  мардуми  шумо  сатҳи   баланди ҷиҳозонии  техникиро   ҷиҳати  парвариши  ғалла,  сабзавот,  маҳсулоти  боғдорӣ,  пахта ва  ғайраро доро  бошанд. Мо  дар  ин  бора  аҳду  паймон   кардаем. Ва  имрӯз дар  мавриди  бо  кадом  роҳ  ба  ин ҷо  овардани  техника  проблемае  надорем, ки  пештар  вуҷуд  дошт.  Худи  ҳоло  ин  масъала  баробари   95  фоиз  ҳал  шудааст.  Дунё  аз  одамони  нек  кам  нест, мо  роҳҳои  ба  ин ҷо  овардани ҳамон техникаеро  пайдо  менамоем, ки  баъзе  давлатҳо  монеаи  ба  сарзамини  Тоҷикистон  овардани  он  мешаванд. Мо  манфиатдори татбиқи  лоиҳаҳои  энергетика,  роҳҳои нақлиётӣ,  комплексҳои  кишорварзию  саноатӣ,  ҳамчунин дар  сарзамини  Тоҷикистон ташкил намудани   корхонаҳои  муштараки  васлгарӣ  мебошем. Чаро  ин  барои  мо  ҷолиб  аст ? Ин аз он хотир  барои   мо  ҷолиб  аст, ки Эмомалӣ  Шарифович  ва   роҳбарияти  Тоҷикистон ҳамеша онро дарк  менамуданд, ки  мо маҳсулоти  муштаракамонро  аз қаламрави  Тоҷикистон  дар  бозорҳои  ҷанубтари  Тоҷикистон,  дар  Афғонистон, Покистон, Эрон, Ҷумҳурии  Мардумии  Чин  фурӯхта  метавонем ва  мо тайёрем, ки  барои ба  ин  ҷо овардани маҳсулот  ва  тавассути  шумо  роҳандозӣ  намудани  тиҷорат  бо  ин минтақаҳо дар  ин  ҷо  такягоҳҳо  созем.  Дар  баробари  ин ҳам  манфиати  шумо  ва ҳам  манфиати  мо як  бошад,  то  ин  ки  пули ба  даст овардаро  бо  шумо  тақсим  намоем,  он  гоҳ  вазъияти  ин  ҷо  ба  андозае  беҳ  мегардад. Боз  як  паҳлӯи  гуфтушуниди  мо. Мо  ба  ҳамкорӣ  бо  Тоҷикистон  дар  заминаи дуҷонибаи созмонҳои  байналмилалӣ   дар  муборизаи  зидди  терроризм,  ифротгароӣ,  қочоқи  маводи  нашъаовар,  ҷинояти  муташаккилонаи  трансмиллӣ ва савдои  ғайриқонунии  аслиҳа аҳамияти  бориз  медиҳем. Дар  ин  бахш  Беларус  ва  Тоҷикистон  дар  созмонҳои  мухталиф  аз САҲА то  СММ  мавқеҳои  якхелаи  ба  ҳам  монанд дошта,  яке  аз  давлатҳои  фаъолтарин  дар  ин  бахш  маҳсуб  меёбанд. Имрӯз  мо  аҳд  кардем, ки  ҳамкориро  дар  соҳаи  илм,  маориф,  фарҳанг,  санъат ва  варзиш ривоҷ  медиҳем. Мо  дар  яке  аз  донишгоҳҳои  ин  ҷо  факулта  мекушоем. Пагоҳ  шумо  аз  ин  хусус  мешунавед  ва  воқиф  мегардед.  Эмомалӣ  Шарифович  пешниҳод  намуд, ки  мо  аз  факулта ба  намояндагии донишкадаи олиамон  дар сарзамини Тоҷикистон  гузарем,  чунонки  давлатҳои  дигар  ҳамин тавр  мекунанд.  Фикр  мекунам, ки  ин  ояндаи  калон  дорад. Хуллас,  дар  гуфтушунидҳои  мо,  тавре  Президент  дар  ин  ҷо  иброз  дошт,  тамоми  маҷмӯи   муносиботи  тиҷоратию  иқтисодӣ,  дипломатӣ ва  сиёсиамон дахл  гардиданд. Дар  робита бо  ин,  мо  чун  аъзои  САҲА,  мавзӯи  ҳамкории  ҳарбию  техникиро  ба таври  хеле  ҷиддӣ  мавриди  муҳокима  қарор  додем. Мо  аҳд  кардем, ки  ҳайати  калони  мутахассисони  низомии Тоҷикистон  ба  Минск  меояд  ва  мо  дар  он ҷо  аз  хусуси он роҳҳои  ҳамкорӣ  мушаххас  аҳд  менамоем, ки  таваҷҷӯҳи  мо ва  Тоҷикистонро  дар  бахши  ҳамкории  ҳарбию  техникӣ  ба худ ҷалб  менамоянд.Эмомалӣ  Шарифович,  ман  аз  ту  барои  он  чи  ки  бароям  кардаӣ,  басо  миннатдорам. Ту  дӯсти  ҳақиқӣ  ҳастӣ.  Мехоҳам  орзуҳои самимонаю  нектаринамро ба  халқи тоҷик  расонам!