Хуҷанд- зеботарин шаҳри Тоҷикистон? Назарпурсӣ чиро нишон дод?

Душанбе, 7.12.2015 (АМИТ «Ховар»). -Расонаи иттилоотии «Ховар» барои муайян кардани шаҳри тозатарин, зеботарин ва муосири Тоҷикистон дар соли 2015 миёни хонандагони сомона аз 24-уми ноябр то 7-уми декабри соли равон назарпурсӣ баргузор кард. Ҳадафи назарпурсӣ тарғиби фарҳанги шаҳрдорӣ, мусоидат ба муомила, муносибат, муошират ва сатҳи хизматрасонии баланд дар миёни сокинони шаҳрҳои мамлакат  буд. Дар раъйпурсӣ 7 шаҳри калонтарини мамлакат бо шумули пойтахти кишвар Душанбе ва шаҳрҳои Хуҷанд, Кӯлоб, Қурғонтеппа, Хоруғ, Норак ва Турсунзода номнавис шуда буданд. Душанбе ҳамчун пойтахти мамлакат, Хуҷанд, Қурғонтеппа ва Хоруғ ҳамчун марказҳои маъмурии вилоятҳои ҷумҳурӣ, Кӯлоб ҳамчун пойтахти фарҳангии кишварҳои ИДМ (Иттиҳоди давлатҳои муштаракулманофеъ) дар рӯйхати назарпурсӣ пешниҳод шуда буданд. Шаҳрҳои Норак ва Турсунзода қариб, ки ҳамсол ва ҳамтақдир ҳастанд. Дар ҳар ду шаҳр ҳам саноат ва ҳам бахши кишоварзӣ замина ва имкониятҳои хуб доранд: дар шаҳри Норак неруи барқи аз ҷиҳати экологӣ тоза ва дар шаҳри Турсунзода алюминийи босифату арзишманд истеҳсол мешавад, шаҳри Норак бо анорҳои ширин ва шаҳри Турсунзода бо ангурҳои шаҳдбораш машҳур шуда, меҳмонони хориҷиро ба худ ҷалб месозанд. Хонандагонро мебоист холисона муайян кунанд, ки кадоме аз ин шаҳрҳо дар давоми соли равон тозатару озодатар гашта, корҳои ободониву сохтмонӣ, роҳсозӣ ва муосиршавии инфрасохторӣ дар онҳо бештару беҳтар тақвият ёфтаанд. 
    То соати 7-и субҳи имрӯз дар назарпурсӣ 334 нафар иштирок карданд, ки аз ин шумора 40 фоиз шаҳри Хуҷанд, 30 фоиз шаҳри Душанбе, 12 фоиз шаҳри Кӯлоб, 5 фоиз шаҳри Хоруғ, 5 фоиз шаҳри Норак, 4 фоиз шаҳри Қурғонтеппа ва 4 фоиз шаҳри Турсунзодаро зеботарину покизатарин шаҳри Тоҷикистон дар соли 2015 донистаанд. Дар назарпурсии бахши русии сомонаи «Ховар» то соати 7-и субҳи 7-уми декабр 180 нафар иштирок кардаанд. 42 фоизи иштирокдорон ба шаҳри Хуҷанд, 29 фоиз ба шаҳри Душанбе, 10 фоиз ба шаҳри Кӯлоб, 6 фоиз ба шаҳри Норак, 5 фоиз ба шаҳри Турсунзода, 4 фоиз ба шаҳри Қурғонтеппа ва 4 фоиз ба шаҳри Хоруғ овоз додаанд. 
    Мавриди зикр аст, ки натиҷаи назарпурсӣ шартӣ буда,  расмӣ нест ва танҳо назари хонандагону фаъолони ҷомеаро ифода мекунад. Дар баробари ин бояд гуфт, ки имкониятҳои молиявию иқтисодӣ, шароити иҷтимоиву вазъи зиндагонии шаҳрҳои дар раъйпурсӣ номнависшуда аз ҳамдигар фарқ доранд, урфу одат, таомул, касбу ҳунар, рӯзгори сокинони ин шаҳрҳо баъзе хусусиятҳои ба худ хос доранд, ки ҳусну зеби ҳамон шаҳрҳо мебошанд. Вале сокинони ҳама шаҳрҳои мамлакат камбудиҳои умда низ доранд. Барои мисол, дар шаҳри Душанбе роҳрӯбону мутасаддиёни соҳаи ободонӣ ҳанӯз субҳ надамида, ба кор мебароянд, кӯчаву хиёбонҳоро поку тоза мекунанд ва то соати 8-и субҳ тамоми кӯчаву хиёбонҳо рӯфта, обзада, тозаву озода ва ботаровату дилкаш мешаванд. Вале мутаассифона, ҳанӯз рӯз ба охир нарасида, ин кӯчаву хиёбонҳои шаҳр аз партовҳо дубора лабрез мегарданд. Чунин вазъиятро дар дигар шаҳру ноҳияҳои музофотӣ низ метавон мушоҳида кард. Метавон гуфт, ки дар давоми солҳои охир бозорҳои калони шаҳру ноҳияҳои мамлакат ба маркази асосии шаклгирии иқтисодиёту иҷтимоиёти ҳамон шаҳру ноҳияҳо мубаддал шудаанд. Аз маҳаллаҳои дуру наздик барои хариду фурӯш, мубодилаи пулу мол ва анҷом додани дигар корҳои рӯзгору хоҷагӣ одамон гурӯҳ-гурӯҳ ҳар субҳ вориди бозорҳои марказии шаҳру ноҳияҳо мешаванд. Рафтуомади бетартибонаи мошинҳои мусофирбару боркашон, бенизомӣ, шӯру ғавғо, тиҷорату савдо дар бозорҳои марказиву атрофи он то нисфирӯзиву бегоҳӣ идома ёфта, аз пайи худ тӯда-тӯда партовҳоро боқӣ мемонанд. Роҳбарони шаҳру ноҳияҳоро мебояд дар баробари фоида гирифтан аз бозор, ҳамчунин фарҳангу одоб ва покиву озодагиро дар бозорҳо ҷорӣ кунанд. Модоме ки иҷтимоиёту иқтисодиёт дар бозор ташаккул гиранд, чаро фарҳангу маданиятро дар он ҷорӣ кардан мумкин набошад?! 
    АМИТ «Ховар» масъулини шаҳри Хуҷандро, ки аз тарафи хонандагон ҳамчун шаҳри покизатарин дар соли равон эътироф гардид, бо ин муваффақият табрик гуфта, ба сокинону роҳбарони шаҳрҳои Қурғонтеппа, Хоруғ, Нораку Турсунзода муроҷиат мекунад, ки шаҳри худро дӯст доранд ва барои ободиву покизагии он ҷидду ҷаҳди бештар  кунанд.